The Kik

Op het nieuwe album van The Kik klinkt in alles de liefde voor het Nederlandse levenslied door. De nieuwe songs staan bol van de klassieke beeldspraak die we kennen van het genre: het café op de hoek, de wijsheden van je grootouders, herinneringen aan lang vervlogen tijden en de aantrekkingskracht van die ene bijzondere persoon. De titel van ‘Daggie Niet Gelachen’ refereert aan de levenslessen die Von Raven van zijn oma meekreeg en is – zo zou je kunnen stellen – het lijflied van Dave. ‘Alleen Nog Maar Alleen’ is, hoewel atypisch voor The Kik, een variant op een beproefd songrecept: een breuk tussen twee mensen die elkaar niet meer kunnen luchten of zien.

Naast de voornamelijk originele nummers op ‘Bal Populaire’ blaast Von Raven ook een paar oudere songs nieuw leven in: ‘Signorita’ is een vurige cover van een obscuur Vlaams liedje uit de jaren 60, ooit door Harry Silver, Frans Vrancken en Jenny Dils neergepend, en op ‘Kleine Nico’, eerder uitgevoerd door Johnny Jordaan, wordt gebruikgemaakt van een nooit uitgebrachte demo van Johnny Hoes. 

Daarmee onderstreept The Kik zijn schatplichtigheid aan de oude garde van het vaderlandse lied, maar Von Raven drukt meer dan ooit zijn eigen stempel. ‘Bal Populaire’ laat een nieuwe generatie kennismaken met de oer- Hollandse traditie van het levenslied en heeft de potentie om een geheel nieuw publiek aan het genre te binden.