Het Utrechtse Bongloard maakt een flinke portie aanstekelijke herrie, en laat daarbij geen podium heel. Hun harde garage rock is geïnspireerd door onder andere Thee oh Sees en Ty Segall.  Met fuzzy gitaren, felle bass riffs en beukende drums komen ze de tent ook op Oranjepop vakkundig afbreken.

Eefje de Visser heeft eigenlijk geen introductie meer nodig, haar nieuwe album ‘Bitterzoet’ kwam begin dit jaar uit en ontving niets dan lof. Eefje zingt in haar moedertaal, Nederlands, maar wordt inmiddels ook buiten onze land- en taalgrenzen opgepikt. Niet zo gek, want haar poëtische teksten worden begeleid door een heerlijk geluid van donkere drums, dromerige synths en een zwoele sound. Op 4 april staat ze in een uitverkocht Doornroosje, maar gelukkig mogen we nog eens van haar muziek genieten, als een soort toegift van drie weken later, op 27 april in het Hunnerpark.

Wie de Spotify-pagina van Foxlane opent zal hoe dan ook ‘Birmingham’ tegenkomen. Het nummer is al bijna twee miljoen keer gestreamd en daarmee een streaminghit. De band maakte een eerbetoon aan de vuige bende uit de gelijknamige televisieserie Peaky Blinders, en dit werd door fans van de serie opgepikt. De heren stonden bij De Wereld Draait Door om hun hit te spelen. Een one-hit-wonder is deze band absoluut niet, bewijst de EP ‘All Quite Good Now’, waar de springerige dans-energie die we kennen van Foals gecombineerd wordt met de rockrauwkost van Shame, Fontaines DC en Squid. 

Goldband is een merk stucgips, met een snelle droogtijd, ongeveer net zo snel als de muziekcarrière van de stukadoors nu gaat. De gouden gasten van Goldband kennen elkaar al vanaf hun 13e, door hun vaders, drie stukadoors. Nu doen ze samen iets anders en dat doen ze verrassend goed. Nog voordat er ook maar iets online stond was Goldband al geboekt voor Lowlands. Op de nieuwe EP ‘Van de Roulette naar de Doublet’ horen we naast de banger ‘mijn stad’ ook een andere kant van de jongens, en zingen ze lovend over hun liefdes. Haagse Markt-house meets bouwmarkt-pop. Je moet het eigenlijk horen om het te begrijpen; laat de inner stukadoor in je los.

Als de in 2000 geboren S10 met haar lange blonde haren voor je staat, denk je misschien dat je te maken hebt met een snoezig meisje. Niets is minder waar, de sterke dame Stien den Hollander maakt eerlijke muziek, over echte dingen. Op haar EP ‘Lithium’ rapt en zingt ze over depressie, maar op haar debuutalbum ‘Snowsniper’ horen we haar dagelijkse struggles over verlatingsangst en liefde. Onderwerpen die dicht bij haar liggen, gebracht met haar beladen zangstem zijn een absoluut recept voor kippenvel. 

YĪN YĪN begon als een grap, ergens in een balletstudio, vlak bij de alpacaboerderij in Zuid-Limburg. De band ontleent haar naam aan yin, de vrouwelijke kant van de yin yang. Wat zou moeten duiden op een onbalans, is juist het vertrekpunt voor creativiteit en een wereldreis door verschillende muzikale stijlen. De band raakte gefascineerd door Thaise funk uit de 70’s, maar haalt haar inspiratie inmiddels ook uit Ethiopië. Het resultaat is dansbare zuid-oost-Aziatische muziek, in een mix van disco, funk en electro van over de hele wereld, gewoon uit de lage landen. De debuutplaat ‘The Rabbit That Hunts Tigers’ laat het hele spectrum aan bod komen.