Motorpsycho

De muziek van de in 1989 opgerichte Noorse rockband Motorpsycho kan worden omschreven als psychedelische rock, met uit heavy metal, jazz, acid, (indie)rock en pop afkomstige elementen. De naar een film van Russ Meyer vernoemde band debuteerde in 1991 met het heavy metal album Lobotomizer. Met een nieuwe drummer ontwikkelde Motorpsycho een unieke mengeling van grunge, heavy metal en indierock, aangevuld met geluidsexperimenten, in het begin vooral van Deathprod (Helge Sten), die later producer van de band zou worden. Het ambitieuze dubbelalbum Demon Box uit 1993 was het begin van de productie van een grote hoeveelheid EP’s en CD’s. Hoogtepunten zijn naast Demon Box, Timothy’s Monster (1994) en de dubbelaar Trust Us (1998). Met het album Let Them Eat Cake (2000) koos het drietal voor een meer tegen de pop en jazz aanleunende sound, zowel voor de songs zelf als voor de productie. In plaats van experimentele geluidsmuren en psychedelische rock maken de mannen nu korte en kernachtige muziek met onmiskenbare invloeden van The Beatles en The Beach Boys. Op de daaropvolgende CD’s Phanerothyme and It’s A Love Cult werd deze lijn doorgetrokken. Het dubbelalbum Black Hole/Blank Canvas (2006) wordt alom als een van hun beste beschouwd. De plaat combineert de sterke punten van zowel het oude als het vernieuwde Motorpsycho. Het in 2008 verschenen Little Lucid Moments daarentegen bevat slechts vier nummers van epische lengte in psychedelische progrock- en postrockstijl. Motorpsycho blijft hiermee de meest innovatieve van Scandinavi